> Wat is de eigen ruimte van mannen? Ik ging op zoek en zag mannen in de publieke ruimte alleen, op zichzelf en volkomen op hun gemak. Spelend, mijmerend, zich metend aan de elementen. 

Ik probeerde ze niet te storen. Want zodra ze mij zagen, met mijn camera, waren ze op hun hoede. Weg was hun concentratie, weg was hun eigen ruimte. Weg was ook mijn moment. 

Soms hielp het om een praatje te maken. Om te vertellen dat ik een serie maakte. “Over idioten met rare hobby’s zeker!”, zei de postzegelverzamelaar die dit boek net niet haalde. 

Soms stelde ik me op als een wildlife photographer die anticipeert op de volgende move van een roofdier. Zoals toen een vogelaar – hij spotte een kleine Plevier, ik spotte hem – mij steeds te snel af was. 

Ik ontdekte dat er maar een manier is om mannen in hun eigen ruimte te fotograferen. Ik moest net zo op m’n gemak zijn als mijn onderwerp. Met hún vanzelfsprekendheid de camera tegen mijn neus zetten. En met dezelfde onschuld de foto maken.